Стивен Жеррард /цуврал хэсэг 5/

Стивен Жеррард /цуврал хэсэг 5/


II БҮЛЭГ

Ухаажин томоожсон өсвөр нас минь

Би хичээлээ тасалж огт үзээгүй. Манай гэрийнхэн ч үүнийг байж болшгүй зүйл гэж үздэг. Хичээлээс завсардах нь тамхинд татагдах, мөнгөө буруу зүйлд үр ашиггүй үрэх зэрэг сөрөг талтай билээ. Намайг хааяа нэг болчимгүй зүйл хийхэд аав маань чих зөөлөн мушгихаас хэтэрдэггүй байв. Тэр хэзээ ч намайг зодож, цохиж байсангүй. Аавын үзэл, бодлоо илэрхийлэх арга нь бусдаас өөр. Түүний харц нь хамаг биеийг минь нэвт сүлбэх мэт болдог байж билээ. Би ямар нэгэн буруу зүйл хийгээд ингэж зогсохдоо бидний дотно харилцаа үүгээр тасалбар болох вий гэдэгт хамгаас илүү эмээдэг байлаа. Аав Пол ах, бид хоёрт хэзээ ч хүч хэрэглэж, чанга дуугаар загнадаггүй. Бидний гэм буруугаас Айронсайдад цагдаа, хууль сахиулагч ирэхийг тэр тэвчихгүй. Цөөнгүй хүн ах, бид хоёрыг цонхыг нь хагалсан гэж ховлохоор хаалгыг нүдэж байсан. Харин бид цагдаа, сэргийлэхэд хүрэхээр хэрэг тарьж байгаагүй.

Би нэг удаа маш том алдаа гаргасан. Ганцхан удаа л. Би хулгай хийгээд баригдчихсан юм. Би нэг найзтайгаа Ливерпулийн төвөөр хэсүүчлэн яваад "Woolies" их дэлгүүрт тэр хэрэгт орооцолдсон. Тэгэхэд бид хоёул 11 настай байсан. Бид хоёр Лайм Стрит* орж түргэн хоолны газарт хооллоод буцахад хангалттай мөнгөтэй байсан. Гэвч би тэр мөнгөөр хичээлдээ хэрэглэх хүснэгттэй цаас, үзэг зэрэг хичээлийн хэрэгсэл авах ёстой байв.

Бид "Woolies"-т очихоор шийдлээ. Дэлгүүрт ороод бүх тасгаар нь тэнэж, эцэст нь хэдэн үзэг авч халаасандаа хийгээд цаасаа хувцсан дотроо нуув. Тэгээд шууд л хаалга руу зүглэлээ. Ажиллагаа төлөвлөгөөний дагуу болж байв. Гайхалтай. Лайм Стритэд гамбургер идэж, кока-кола уух мөнгө халаасанд мэдрэгдэнэ. Дэлгүүрээс гарч явган хүний замд хүрлээ. Гүйцээ, одоо гүйцгээе.

Гэвч араас хэн нэгэн хашгирлаа. "Хөөе" гэхийг сонсоод хамаг цус хөлдчих шиг болов. "Зогсоцгоо!". Чөтгөр аваг, "Woolies"-ийн хамгаалалтын ажилтан байна. Бид айснаасаа болоод байрнаасаа хөдөлж чадахгүй зогсоно. Хамгаалагч биднийг шууд л заамдан чирлээ. Энэ бол миний амьдралд тохиосон хамгийн таагүй өдөр. Миний зүрх түжигнэн цохилж, толгойд есөн шидийн бодол эргэлдэнэ. "Миний хөлбөмбөгчин болох хөг өнгөрлөө, "Ливерпуль" одоо намайг хөөх байх даа. Аав ч гэсэн. Чөтгөр, яах гэж би үүнийг хийв ээ?" гэж бодон явав.

Хамгаалагч биднийг дэлгүүр лүү авч ороод өрөөндөө оруулан хулгайлсан хичээлийн хэрэгслийг нэгжин авав. Тэр маш ширүүн харьцаж байлаа. "Аль сургуулийнх вэ, та хоёр?" гэж хашгирав. "Гэр чинь хаана байдаг вэ? Алив утасны дугаараа өг" гэж загналаа. Толгой эргэж, юу гэж хэлэхээ мэдэхгүй зогсож байв. Өөрийн мэдэлгүй "Манайд утас байхгүй" гэж худлаа хэллээ. Хамгаалагч улам уурлан царай нь минчийн улайв. "Тэгвэл гэрийнхээ хаягийг хэл" гэж тэр шаардлаа. Би Айронсайдын талаар дурсмааргүй байв. Аавыг мэдчихвий гэхээс яс хавталзана. Яах вэ гэж эргэлзэн бодсоор. Хамгаалагч дахин гэрийн хаяг шалгаахад нь нагац эгчийнхийгээ заагаад өгчихөв. Тэр миний хэлснийг тэмдэглэж аваад биднийг "Woolies"-ээс хөөн гаргалаа.

Элдвийг бодон Лайм Стрит рүү гүйв. "Дэлгүүрээс сургууль руу утасдаж, тэгээд аавд хэлнэ. Одоо би шоронд орж, насаараа хөлбөмбөг тоглож чадахгүй нь. Новш гэж". Би Хюйтонд хүрч галт тэрэгнээс буусан ч Айронсайдыг зүглэж чадсангүй. "Аав намайг хулгай хийсэн гэж гарцаагүй алах болно" гэж бодов. Гэртээ шууд харихаас зүрхшээн нагац эгч Линнийд очлоо. Линн эгч намайг г эртээ оруулаад болсон явдлын талаар сонсов. Би ярьж дуусаад "Хамт манайд очъё" гэж түүнээс гуйлаа.

Линн эгч надтай хамт манайд очиж, мадад ямар хэцүү байгааг аавд тайлбарлав. Гэвч оройтжээ. Аав миний дэлгүүрт тарьсан хэргийг хэдийнэ мэдчихэж.

Муу мэдээ ч хурдан тархах юм аа. Яг л бодож байснаар "Woolies" дэлгүүрээс Сент-Мик сургууль руу ярьж, тэндээс аавд хэлсэн байна. Аав их уурлажээ. Намайг угачин гэрт оруулав. Би "Одоо ч алж өгөх байх даа" гэж бодов. Тэр намайг цоо ширтэн хэсэг зогслоо. "Чи яах гэж ийм юм хийв?" гэж асуув. "Яагаад хулгай хийж байгаа юм бэ? Яагаад мөнгийг нь төлөөгүй юм? Тэр зүйл чинь тийм хэрэгтэй байсан юм бол яагаад ээж, бид хоёроосоо мөнгө аваагүй юм? Яагаад, яагаад?". Асуултаа ар араас нь тавьсаар, "Бид манай гэрт хулгайч байхыг тэвчихгүй. Сургууль чинь ч чамайг хүлээж авахгүй байх. Тэд чамайг яагаад юм хумсалсныг мэдмээр байна гэсэн", Болдогсон бол цаг хугацааг ухрааж Лайм Стритэд буцаж очоод тэр мөчийг залруулахсан. Гэвч бүх зүйл болоод өнгөрсөн. "Аав". Би тайлбарлахыг хичээв. "Аав, хэрвээ сургуулиас намайг "яагаад ингэсэн бэ" гэвэл би "гэрийн даалгавараа хийх гээд" гэж хэлчихье. Би амттан биш, хичээлийн хэрэгсэл авсан шүү дээ. Хүснэгттэй цаас авсан" гэлээ. Аав над руу харснаа "Тэр чинь надад хамаагүй" хэмээв. Энэ үг надад том цохилт боллоо. Энэ байдлаас гарахад надад юу ч тус болохоос өнгөрчээ. Аавын дараагийн үг бүр хүчтэй, аймшигтай байв. "Хэрвээ болсон явдлын талаар "Ливерпуль" мэдвэл чиний асуудал бур хэцүүднэ дээ, Стивен". Тэр "Стив Хейвэй чамайг яаж үнэлдэг билээ? Чи "Ливерпүль" дэх бүх зүйлээ үгүй хийлээ дээ. Тэд одоо чамайг багаасаа хөөх нь гарцаагүй" гэж үргэлжлүүлэн хэлэв. Эдгээр үг миний сэтгэл дэх хүсэл мөрөөдлийн бөмбөгийг хагалах мэт боллоо. Би яг тэгж мэдэрсэн. Би аавдаа хайртай. Ингэж хэлснийх нь төлөө би түүнийг үзэн ядаж Байв. Би "Ливерпуль"-д үнэн голоосоо хайртай. Баг маань намайг хөөнө гэдэг аймшигтай зүйл.

Хөлбөмбөг гэдэг бол миний хүсэл, мөрөөдлийн оргил билээ. "Би яах гэж хулгай хийв ээ? Бурхан минь, юу болчихов?" Хулгай гэдэг байж болошгүй зүйл. Надад мөнгө байсан, хэрэв мөнгөгүй бол яах байсан бол. Эцэг, эх маань ах бид хоёрт "Та нар хулгай хийж болохгүй. Хэрэв та нарт ямар нэг зүйл хэрэгтэй бол худал, хуурмагаар түүндээ хүрч хэрхэвч болохгүй" гэж үргэлж захидаг байсан. Усан тэнэг би аав, ээжийнхээ үгийг үл хэрэгсэн хулгай хийгээд үр уршгийг нь ингээд биеэрээ амсаж байна. Аав намайг загнаж байхад ээж үүдэнд зогсон аавын хэлэхийг сонсон намайг ажиглаж байв. Ээж аавын хэлсэн бүхнийг хүлээн зөвшөөрч, түүний талд байсан ч надад ямар хүнд байгааг мэдэрч, аавд ойлгуулахыг хүсч байлаа. Ах, бид хоёр ээжийн хайртай хөвгүүд, Тэр биднийг үргэлж өмгөөлдөг. Би ээждээ дандаа эрхэлнэ. Хэрэв ээж намайг загнавал "Аан, ээж яагаад загнаад байгаа юм бэ?" гээд нялхарна. Тэгэхээр ээжийн нүүрэнд инээмсэглэл тодорч тэвэрдэгсэн. Гэхдээ ээж бидний алдааг өөгшүүлдэггүй. Тэр "Woolies"-т болсон явдалд ааваас дутахгүй уурласан нь тодорхой. Гэвч тэр аавтай зэрэгцэн загнаагүй.

Ихэнх хүүхэд хулгай хийх, тамхи татах зэрэг болчимгүй зүйл хийснийхээ төлөө аавдаа суран бүсээр ороолгуулдаг байх.

"Woolies" дэлгүүрт надтай хамт очсон найз маань л лав хэдэн өдөр гэрээсээ гарахааргүй болж байсан. Харин миний аав, ээж хоёр бидэнд огт өөрөөр ойлгуулдаг, Тэгэхэд аав намайг өрөөнд маань түгжээд гурван хоног гаргаагүй. Энэ нь надад яг л хагас жил шиг удаан санагдаж билээ.

Пол намайг өрөвдөх нь битгий хэл тохуурхаж байв. Түүний өрөө минийхтэй харалдаа. Ах өрөөндөө хоригдсоныг минь тавлан инээнэ. Хаалгыг маань аяархан тогшоод "Стиви, би гадагшаа гарлаа. Тэнд ч гоё байна даа. Чи гарахгүй юм уу?" гэж шивнэнэ. Намайг яаж ч чадахгүй болохоор уурыг минь хүргэж байгаа нь тэр. "Компьютер шатны хажууд байгаа шүү. Гоё тоглоом тогломоор байгаа биз дээ" гэж хаалганы цаанаас хэлээд гүйн одно. Өрөөнөөсөө гарч чадахгүйг минь мэдсээр байж. Энэ бүхэн намайг хэсэг хэсгээр нь огтолж байгаа мэт аймшигтай байлаа. Пол гадаа гарч, хөлбөмбөг тоглох нь сонсогдоно. Тэр "Хөвгүүд ээ, гараад ир. Хөлбөмбөг тоглоё" хэмээн Айронсайдын хүүхдүүдийг уриалан хашгирна. Энэ нь надад маш хүнд эрүүдэн шүүлт байсан. Хүүхдүүдийн хашгиралдаан, гоол хийж, хожсоны дараа баярлан хөөрч буй чимээг сонсоод уйлчихдаг байж билээ. Миний өрөө яг талбай руу харсан цонхтой. Найзууд маань "Стиви, Стиви, энэ үнэхээр гоё тоглолт болж байна. Чи үүнд оролцож чадахгүй нь тун харамсалтай" хэмээн хашгирцгаана. Энэ үгийнх нь араас даажин хийсэн инээд сонсогдоно. "Миний найзууд, төрсөн ах маань. Тэд намайг сонсож байгааг мэдэж л байгаа. Энэ нь надад ямар хэцүү болохыг ч мэднэ. Гэтэл ингэж байдаг" гэсэн гоморхсон бодол төрөв. Тэднийг намайг дуудаж хашгирахаа болиход нь цонхоор сэмхэн тоглохыг нь харж, атаархан зогсдог. Би хийсэн хэргийнхээ төлөө ингэж хоригдон ганцаардаж байв. Үнэндээ энэ явдлаас хойш би хэн нэгний нөлөөнд авталгүй өөрийгөө хэвийн авч явж чаддаг болсон. Найзууд маань дэлгүүр болон агуулахаас амттан, ундаа хулгайлахад нь би харж л байсан. Би тэдэнтэй хамт байсан ч тэр хэрэгт нь хуруугаа ч дүрдэггүй байв. Сургууль дээр хөлбөмбөг тоглож байхад найзууд маань халааснаасаа тамхи гаргаж ирнэ. Тэгээд хүмүүсийн нүдэн дээр тоосон янзгүй асаагаад л баагиулцгаана. Томчуулаас санаа зовно гэж байхгүй. Зарим нэг нь гудамжаар сэлгүүцэх санал гаргахад би нэг газраа юм ярьж суусан нь дээр гэнэ. Хэрэн тэнэх нь муу зүйлд татагдах магадлалыг ихэсгэж буй хэрэг билээ. Аав маань зөв замд хөтөлсөн нь завшаантай. Түүний заавар, зөвлөгөөгүйгээр би өдий зэрэгт хүрэхгүй байсан.

* - Ливерпулийн төв дэх галт тэрэгний буудал, том үйлчилгээний төвүүдтэй гудамж

Үргэлжлэл бий.